سیاست آمریکا در خاورمیانه برای رقابت با چین
نگاهی به سیاست آمریکا در یک سال گذشته نشان میدهد که اولویت چین در سیاست و راهبردهای آمریکا یک واقعیت غیرقابل انکار است. اتخاذ سیاست منفعلانه در مواجه با جنگ آذربایجان و ارمنستان در سال 2020، پایان رسمی حمایت از عربستان در جنگ علیه یمن، توافق با بغداد برای خارج شدن نیروهای نظامی آمریکا از عراق، اتخاذ سیاست حفظ وضع موجود در سوریه، خارج کردن بخشی از تجهیزات نظامی از خلیج فارس و استقرار بخشی از آن در کشور اردن و در نهایت خروج از افغانستان گویای این نکته است که آمریکا قصد دارد تمام توان و تمرکز خود را بر مهار چین بگذارد و به مسائل پرهزینه برای این کشور پایان دهد. اما سوال اساسی این است که سرنوشت سیاست و منافع آمریکا در منطقه خاورمیانه چه می‌شود. (منبع)
خوب اتفاقات بالا چه ربطی به ما داره؟ آمریکا که داره از خاورمیانه خارج میشه؟ اینکه خوبه!!؟
بله خوبه ولی خوب سیاست همیشه اونی نیست که در ظاهر نشون میده. منم ادعایی در حوزه سیاست و اقتصاد ندارم. فقط مطالبی که توی بعضی از کتابها میخونی گاهی همخوانی جالبی با وقایع اطرافت داره که شاید نیازمند بررسی دقیق تر افراد مطلع و کارشناس داشته باشه.
به هر حال قطعا باید در حوزه کلان و کشورداری، ایران هم استراتژیست های خودش رو داشته باشه و امیدوارم و امیدوارم(امیدوارم رو واقعا به معنای واقعی خودش بکار می برم) اینطور باشه.
کتاب نقشه جدید جهان: انرژی، تغییرات اقلیمی و تقابل ملت‌ها در خصوص تحولات در حوزه انرژی، در دو دهه گذشته صحبت میکنه. یکی از جذابیت های این کتاب اینه که متن سنگین سیاسی و اقتصادی نیست و خیلی روزنامه وار مطالب مهم این حوزه رو مطرح میکنه و بیشتر شبیه خوندن کتاب جغرافی هست که در اون به خیلی چیزهایی که معمولا اشاره نمیشه، می پردازه.
برای مثال مناطق مهم دنیا که در اون مناقشات سیاسی جدی بین دولت های مهم و تاثیر گذار دنیا وجود داره. مثل چین، هند، روسیه، ژاپن و چند تای دیگه. اما اونچه از این کتاب در مورد پاراگراف اول همین پست مهم هست اینه:
سیاست آمریکا در خاورمیانه عوض شده و بعد از دستیابی به فناوری استخراج نفت شیل دیگه خاورمیانه براش اهمیت سابق رو نداره. این مساله کاملا مشهود هست و حتی دوستان خاورمیانه ای آمریکا مثل عربستان هم این مساله رو فهمیدن و الان در حال ایجاد رابطه با سایر کشورها هستند. نفت بعنوان یک انرژی و برای ما بعنوان یک نعمت مدتی میشه که ارزش سابق رو نداره. یعنی می تونست داشته باشه مثل نروژ، ولی خوب شاهکاری که در حذف خودمون از بازارهای جهانی انجام دادیم و پول های نفتی که حیف و میل کردیم یا بخاطر عدم توانایی در مدیریت و درک صحیح از اقتصاد جهانی و حفط ارتباط با دنیا، بجای دشمنی با اون، از دست دادیم، مانع از این شد که این نعمت ما رو به کشوری پیشرفته تبدیل کنه.
این ها که تبدیل شد به خاطره و متاسفانه بخشی از بدترین تاریخ ایران که شاید تنه به تنه قاجاریه بزنیم ولی امیدواریم که برای آینده برنامه ایی وجود داشته باشه.
خوب حالا که آمریکا از خاورمیانه رفته، قراره چه اتفاقی بیوفته؟ هیچی مثل قبل! قرار نیست آمریکا بیخیال خاورمیانه بشه، بلکه صرفا حضور فیزیکی خیلی بالایی نخواهد داشت و شاید اینکارو به کشورهای گماشته خودش مثل اسرائیل و دوستانش بسپره. اما اینم خیلی مهم نیست. چیزی که مهم هست رقابت بین چین و آمریکا خواهد بود.
آمریکا تقریبا از انرژی بی نیاز شد و اروپا هم خیلی خوب داره میره سمت انرژی های تجدیدپذیر و به هر حال با روابط خوبی که در دنیا دارن مشکل انرژی نخواهند داشت(این موضوع در زمستان سخت و شرایط جنگی منطقه هم اثبات شد). اما چین بعنوان کارخانه دنیا همچنان نیازمند انرژی ارزان و خصوصا نفت خواهد بود. پس ثبات در منطقه نفت خیز خاورمیانه شاید الان برای چین بیشتر از آمریکا مهم باشه. از طرفی آمریکا هم تمرکز زیادی بر مهار چین کرده. بقول معروف: « دیگی که برا من نجوشه میخوام سر سگ توش بجوشه». آمریکا از بی ثباتی در خاورمیانه با توجه به اینکه تنش در این منطقه بیشتر به زیان چین خواهد بود اگر حمایت نکنه حداقل استقبال ممکنه بکنه.
این فقط یک فرضیه هست و میتونه کاملا اشتباه باشه و صرفا نظر شخصی من با آنچه که به ذهنم میرسه هست. پس اگر مخالفید لطفا در قسمت نظرات دلایل خودتون رو بگید.